OLO vzw - Miksebaan 264

De onstaansgeschiedenis van Openluchtopvoeding gaat terug tot in 1931. Toen begon pedagoog Remi Quadens in Kapellen met een ‘instituut voor moeilijk opvoedbare kinderen’. Hij wou deze kinderen, die elders werden afgewezen of in verbeteringsgestichten terechtkwamen, ‘opvoeding en aangepast onderwijs in de gezonde openlucht’ geven.

Terug

Vrij en Vrolijk

Remi Quadens kocht in de verdere jaren ’30 aan de rand van Brasschaat een groot stuk grond. Hij bouwde daar zijn initiatief uit tot een combinatie van voorzieningen, waaronder het internaat Vrij en Vrolijk. In 1968 stierf Remi Quadens. De voorziening werd verder geleid door Maria Wens, die al tientallen jaren zijn rechterhand was. Wens, professor orthopedagogiek aan de Rijksuniversiteit Gent, bleek niet in staat om een gezond beleid te voeren.

Wantoestanden, stakingen en het terechte einde van Vrij en Vrolijk

De organisatie kocht nieuwe gebouwen en gronden aan, er kwamen nieuwe afdelingen bij.
Maar de prestigieuze projecten stonden in schril contrast met de povere leefomstandigheden voor de kinderen en jongeren, het nijpende personeelstekort en achterstallige lonen.

Op 6 december 1979 kondigde het personeel een algemene staking af, waarmee ze een nieuw bestuur wilden afdwingen. De staking duurde 2 maanden en had succes: er kwam een nieuw bestuur, en ook op pedagogisch vlak kwam er verandering. De financiële situatie werd doorgelicht en bleek catastrofaal.

Vrij en Vrolijk werd opgedoekt, in 1983 kwam er een totaal nieuwe constructie van vzw’s, waaronder Openluchtopvoeding. Een nieuw begin, weliswaar met een zware schuldenlast uit het verleden.

Een nieuw, gezond beleid

Openluchtopvoeding is erin geslaagd de schuldenberg weg te werken en een financieel gezonde, stabiele en transparante organisatie te worden. Iets wat we tot de dag van vandaag nauwlettend bewaken.

En dan is er die andere zware last uit het verleden: het onrecht dat vele kinderen en jongeren tientallen jaren geleden is aangedaan. Vrij en Vrolijk is - terecht - dood en begraven. Maar het leed dat sommigen werd aangedaan, dat is er nog altijd.

Oog en oor voor slachtoffers van weleer

Wij vinden het onze taak om, als opvolger en zorgende organisatie, oog en oor te hebben voor slachtoffers, ongeacht hoe lang het geleden is dat hen pijn werd aangedaan.

Soms krijgen we vragen van bewoners uit de tijd van Vrij en Vrolijk. Mensen die hun verhaal willen doen, die de plek willen terugzien. Is dit voor u ook het geval? Wij willen u ontvangen, naar u luisteren, u laten zien dat zorg voor cliënten nu centraal staat, dat kinderen vandaag de dag niet meer meemaken wat u misschien hebt meegemaakt.

Daarnaast willen wij slachtoffers van het vroegere Vrij en Vrolijk ook laten weten dat ze terecht kunnen bij de Centra voor Algemeen Welzijnswerk, zoals voormalig minister van Welzijn Jo Vandeurzen al aanbeval. Vindt u het moeilijk die stap alleen te zetten, dan willen wij u ook tot bij die centra begeleiden. U kan hiervoor contact opnemen met onze verantwoordelijke communicatie, op het telefoonnummer 03/ 633 98 50.