CWWJ - Statiestraat 16

Zo veel rollen in mijn leven:

• vrouw, moeder, plusmoeder, echtgenote, oma, dochter, schoondochter, kleindochter, zus, tante, nicht
• coach, (bege)leider, leerkracht, luisteraar, observator, spreker, kijker, probleemoplosser, planner, organisator, administratieve duizendpoot, teamlid
• …

Pfffffff……… zo veel.  Hoe krijg ik dat allemaal voor elkaar?

Met vallen en opstaan, telkens opnieuw. Met of zonder hulp, ook telkens opnieuw. Stap na stap en doorgaan. Soms overleven, soms gewoon doen het een na het ander. Maar altijd zoals het voor mij past op het moment en binnen de grenzen die ik heb.

Tegelijkertijd blijf ik de leider van mijn leven. Ik geef mijn leven niet uit handen. Uiteindelijk ben ik wie ik ben met al mijn mooie eigenschappen en ook met al mijn onhebbelijkheden en fouten.

Als oudste van het gezin duwden mijn ouders mij al snel in de rol van ‘jij moet het voorbeeld geven want jij bent de oudste’. Daar was ik niet altijd gelukkig mee. Het legde een druk op mijn schouders waar ik niet snel van afgeraakte. Het creëerde verwachtingen die ik niet altijd kon inlossen. Ik deed mijn best om iedereen tevreden te houden, het steeds beter te doen, maar het kostte me tonnen energie omdat het opgelegd was door anderen en niet gebeurde vanuit mezelf.

Vanuit de latere ervaring als alleenstaande moeder en plusmoeder leerde ik de pieken en dalen kennen die het leven met zich meebrengt. De onrust, de zoektocht, de onzekerheid of je het goed doet, de keuze tussen eigen kinderen en pluskinderen, de praktische beslommeringen om iedereen een eigen plekje te geven, de financiële aspecten, de regelingen met de exen, het huishouden, de opvoeding, de combinatie van werk en gezin, ouder wordende ouders, enz…

Het hield nooit op. En toen kwam ik aan het punt dat het bijna te veel was en het bijna niet meer ging. Ik had steeds meer het gevoel dat ik tegen mezelf aan het werken was. Tegen wie ik ben en wat ik waardevol vind in het leven. Altijd klaarstaan voor anderen en niet voor mezelf.

In plaats van ten onder te gaan startte ik de zoektocht naar mezelf en mijn plaats in de wereld. Ik leerde dat ik geplaagd werd door een patroon van perfectionisme. Ik herkende heel wat van de symptomen. Mijn eigen persoonlijke groei deed en doet mij altijd goed en geeft mij evenwicht en energie. Werken aan mezelf doet mij leven en bezorgt me mijn innerlijke sprankel om dingen te ondernemen. Het is een ontdekkingsreis die ik met alle nieuwsgierigheid ondernam en blijf ondernemen, want het is nooit af. Het blijft evolueren. Nog steeds ontdek ik nieuwe dingen. Dat is voor mij leven met en vanuit mezelf, zelfstandig met eigen verantwoordelijkheid.

In dit leven ben ik aanwezig met waardering en vriendelijkheid, geduld en aandacht, luisterend, kijkend, observerend en motiverend. Ik ga op weg, bekijk de dingen stap voor stap, bespreek de zaken, leer nieuwe dingen, krijg bijkomende inzichten en herorden moeilijke gedachten. Ik zoek ondersteuning tijdens het proces en dan – na verloop van tijd – … laat ik los en ga ik zelfstandig mijn weg verder volgens wie ik in wezen ben en de grenzen die ik heb.  

Volgens de metafoor van een zorgzame arend bekijk ik met scherpe ogen de wereld en behoud ik het overzicht. Vanuit een helicopterview zie ik wat er rond mij gebeurt, laat ik het gebeuren en grijp ik in op het moment dat het nodig is. Dan kies ik opnieuw hoe ik ermee omga en hoe ik verder kan, zonder veel tamtam, zonder grootse dingen, maar wel op mijn eigen manier en binnen mijn grenzen. Daarbij blijf ik de leider in mijn leven, als een rots in de branding.

Wie mij niet kent, zegt al gauw ‘jij wil alles alleen doen’, maar die heeft het mis. Ik wil alles op mijn manier doen met voldoende tijd en ruimte voor mezelf. Maar nooit ten koste van een ander, integendeel, maar zeker niet meer ten koste van mezelf. Ik beweeg naar buiten naar en samen met anderen, maar ik beweeg ook naar binnen naar en samen met mezelf. Zo blijf ik in evenwicht en kan ik bergen verzetten.

Kortom ik ben een sterke vrouw die haar grenzen kent en die binnen die grenzen enorm veel ruimte heeft voor zichzelf en voor anderen.